Klubska takmičenja odvijaju se unutar svih zemalja članica IIHF-a (Internacionalana Federacija Hokeja na ledu - International Ice Hockey Federation). Od popularnosti hokeja u državi zavisi i broj timova, odnosno liga u kojima se timovi takmiče. Liga Rusije je trenutno najplaćenija liga Evrope, sa sličnim platama za igrače kao u Severno američkoj NHL ligi. Česti slučajevi da igrači zbog boljih ugovora iz Amerike dolaze u Rusiju, što je do pre nekoliko godina bilo nezamislivo. Ruska, Švedska, Finska, Češka, Slovačka, Švajcarska, Norveška i Nemačka liga predstavljaju najjače lige Evrope. One su sastavljene su od više kvalifikacionih liga (dve, tri, neke i četiri), pa je broj timova u njihovoj zemlji i preko 100. Broj timova je sigurno jedan od bitnih faktora koji utiču na nivo igre u nekoj zemlji, kao i u samoj ligi. Interesovanje publike, kao i interesovanje sponzora za ulaganje u određeni sport u direktnoj su vezi, između ostalog, i sa kvalitetom igre. Godine 2010. za vreme Svetskog prvenstva u Nemačkoj, hokejaška utakmica između domaćina (Nemačke) i SAD-a se igrala na fudbalskom stadionu u Gelzenkirhenu. Utakmicu je pratilo više od 110.000 ljudi, čime je oboren rekord posećenosti jedne hokejaške utakmice.
Osim nacionalnih liga, u područjima gde je hokej slabo razvijen, igraju se regionalne lige sa timovima iz više susednih zemalja. Tako, prvu austrijsku EBEL ligu, osim ekipa iz Austrije igraju i ekipe Slovenije, Mađarske i Hrvatske; slovenačku SLO-hokej ligu igraju ekipe iz Slovenije, Hrvatske i Srbije. Regionalne lige organizuju se sa ciljem da se podigne i održi viši kvalitet takmičenja kao i povećanje popularnosti sporta u zemljama učesnika.
Svaka liga, u zavisnosti od broja kvalifikacionih liga (pod liga), ima različit broj klubova. Najčešći broj takmičarskih klubova je izmedju 10 i 16. Zajedničko za sve lige je da se završavaju doigravanjem (playoff-om). Najboljih 8 odlazi u doigravanje. Ukoliko liga ima broj timova manji od 8, onda u doigravanje odlaze prva 4 tima, na kraju regularnog dela šampionata. U doigranjanu se igra na ispadanje: ekipa koja prva stigne do određenog broja pobeda - prolazi dalje, dok poražena ekipa završava takmičenje. Utakmice u doigravanju se najčešće igraju do 3 ili 4 pobede. Raspored utakmica, po pravilu, obezbeđuje da ekipa koja je bila bolje plasirana u regularnom delu šampionata, bude prvo dva puta domaćin, a zatim dva puta gostuje (ukoliko neko do tada ne dodje do tri pobede). Posle četiri utakmice, ako i dalje ne bude pobednika, tim koji će biti domaćin menja se za svaki meč, s tim da bolje plasirana ekipa u regularnom delu sezone ima prednost domaceg terena u slučaju majstorice.
Najjača liga na svetu je severno-američka NHL. U njoj učestvuju 24 tima iz SAD-a i 6 iz Kanade. U ovoj ligi igrači potpisuju višegodišnje milionske ugovore, što je najčešće povod za odlazak iz Evrope. Timovi su podeljeni u dve divizije na osnovu geografskog položaja, na: istočnu i zapadnu. Svaka divizija ima po 15 timova. Divizije se, takođe na osnovu geografskog položaja, dele na 3 konferencije: severnu, centralnu i južnu. Timovi su podeljeni u konferencije, zbog jednostavnosti organizovanja takmičenja, ali i zbog putovanja na utakmice. Svaka ekipa u regularnom delu sezone odigra 82 utakmice. Na kraju regularnog dela sezone formiraju se dve tabele, za svaku diviziju po jedna. Prvih 8 timova, plasiranih po divizijama, učestvuju u doigravanju (po sistemu I sa VIII, II sa VII, III sa VI i IV sa V) i igraju do 4 pobede. Pobednici istočne i zapadne divizije igraju za pobednika NHL lige, ondosno za trofej lorda Stenlija.
Pored nacionalnih takmičenja IIHF organizuje svake godine i Kontinental kup, takmičenje za klupskog prvaka Evrope. Takmičenje polazi od kvalifikacija, u kojima učestvuju i najjače i najslabije hokejaški razvijene zemlje. Pobednik se odlučuje na fajnal foru (final four) gde se odigravaju polufinalne, utakmica za 3. mesto i finalna utakmica.
IIHF osim klubskih, svake godine organiuzje i nacionalna takmičenja, u okviru Svetskih prvenstava. Ekipe su svrstane u 4 divizije: Top divizija (16 timova), I i II Divizija (12 timova) i III divizija ( 6 timova). Svake godine najslabije ekipe u svojoj diviziji odlaze u niži rang, dok najbolje odlaze u viši rang. U III diviziji su najlošije ekipe (Grčka, Izralel, Luksemburg), u II diviziji takmičenje se deli u dve ravnopravne grupe, gde pobednik svake grupe odlazi u I diviziju, a najslabije plasirani odlaze u III diviziju. Isto pravilo vazi i za I diviziju: pobednici grupa, sledeće godine takmičiće se u top diviziji, dok, najlošije plasirani odlaze u II diviziju. U I, II i III diviziji sistem takmičenja je ligaški: ima po šest ekipa, svako sa svakim igra po jedan put, na kraju se formira tabela i pobednici odlaze u viši rang, a poslednjeplasirani u niži. Jedini izuzetak je u III diviziji, gde osim pobednika u viši rang odlazi i drugoplasirani, jer iz II divizije, koja ima dve grupe, dolaze poslednjeplasirane ekipe iz obe grupe.
U Top diviziji sistem takmičenja je drugačiji. Ekipe su podeljene u 4 grupe. Igraju po ligaškom sistemu: poslednje plasirane iz svake grupe, formiraju novu grupu, u kojoj igraju opet ligaški sistem. Dve poslednjeplasirane ekipe, sledeće godine, odlaze u I diviziju, svaka u jednu grupu. Prve 3 ekipe, iz svake od 4 preliminarne grupe, formiraju nove dve grupe po 6 timova igrajući sa timovima a kojima nisu igrali i prenoseći bodove iz preliminarne runde. Po završetku ovog dela takmičenja, prve 4 ekipe obe grupe, učesnice su četvrtfinala. Nakon četvrtfinala igraju se polufinala, poraženi u polufinalu igraju za 3. mesto, a pobednici finalnu utakmicu za 1. mesto.
Većina igrača vodećih svetskih hokejaških sila igra u NHL-u, čije se doigravanje igra u isto vreme kad i IIHF-ovo svetsko prvenstvo, pa tako na svetskom prvenstvu mogu da igraju samo igrači čiji se timovi nisu plasirali u doigravanje. Ostala IIHF-ova nacionalana takmičenja kalendarom su tako organizovana da se završe do početka svetskog prvenstva, i time omoguće igračima igranje u nacionalnim reprezentacijama na Svetskom prvenstvu. Mnogi hokejaški stručnjaci tvrde da ovo IIHF-ovo takmičenje nije pravo merilo snaga, jer ne učestviju svi igrači. Do 1998. godine i olimpijade u Naganu, bile su vrlo česte nesuglasice oko igranja igrača iz NHL-a. Tada je, prvi put napravljena tronedeljna pauza u NHL takmičenju, zbog odigravanja olimpijskog turnira. Pokazalo se interesantno i privlačno za gledaoce, pa je nastavljeno na svim narednim Olimpijskim igrama. Danas je hokejaški turnir na zimskim Olimpijskim igrama jedno od najatraktivnijih takmičenja.