Istorijat hokeja
Hokej, danas najbrža kolektivna igra na svetu, jedna je od najstarijih sportskih kolektivnih igara. To je kolektivna igra u kojoj igrači koristeći odgovarajuće štapove udaraju ili guraju pločicu, ili lopticu, sa ciljem da ona uđe u gol, čime se stiču poeni. Pojavila se oko 2000. godine pre nove ere u Persiji, a u Evropi se prvi put pominje u Francuskoj, negde u XIII veku, kao igra u polju na zemljanim i travnatim terenima. Kasnije se počinje igrati na zaleđenim površinama i dobija naziv hokej na ledu, dok se prvobitna igra seli na travnate terene i dobija naziv hokej na travi, ili na glatke suve površine uz korišćenje koturaljki (današnji naziv je in-line hokej).
Zajednčko za sve vrste hokeja je to da se igra pomoću neke vrste štapa kojim se gura ili udara pločica ili loptica sa ciljem postizanja gola. Zavisno od podloge na kojoj se igra, koristi se i adekvatna obuća (patike ili kopačke za travu, koturaljke za glatke suve površine i klizaljke za ledene površine). Tereni i golovi imaju različite dimenzije, sa ili bez ograde.
Hokej na travi igra 11 igrača u lakoj sportskoj opremi sa štapovima kojima se gura loptica. Razvijen je u zemljama južne hemisfere (Indija, Pakistan, Australija). Popularan je i u Velikoj Britaniji pošto se igrao u njihovim kolonijama.
Prethodnik današnjeg hokeja na ledu pojavio se polovinom devetnaestog veka u Kanadi. Igrao se na otvorenim ledenim površinama manjih dimenzija sa 6 igrača, za razliku od ruskog koji se nazivao bendi, a igrao se na terenima veličine fudbalskog, sa dve ekipe od po 11 igrača. Među igračima hokeja bilo je i ženskih ekipa.
Put od prvobitnog hokeja do današnjeg, modernog, bio je dug i trajao je vekovima. Jedan od najznačajnijih koraka na tom putu bilo je ustanovljavanje međunarodne hokejaške organizacije, kroz koju su postavljana pravila koja su svodila različitost regionalnih hokej-pravila na zajednički imenitelj i time omogućavala takmičenje.
