Hokejaška ekipa broji 20 igrača i 2 golmana. Jedan golman je na ledu i brani, dok je drugi rezervni i sedi na klupi, najčešće ceo meč. Izmene golmana su retke. Igrači su podeljeni u 4 postave, od kojih je samo jedna na ledu, dok 3 postave sede na klupi. Igra se 5 na 5, postave igrača se rotiraju naizmenično i svi igraju podjednako. Izmene su veoma česte, i vrše se na svakih 45 sekundi do 1 minuta. Postava čini pet igrača i obično se sastoji od dva odbrambena igrača – beka, jednog centralnog igrača - centra, i dva krilna napadača – krila. Svaka postava ima isti broj igrača na određenim pozicijama, stoga se može reći da jedna hokejaška ekipa ima osam bekova, četiri centra i osam krila.
Golman
Golman "Vojvodine" Stefan Stanković
Golmani se dosta razlikuju od ostalih igrača. Oni pre svega moraju biti dobro psihički pripremljeni, izuzetno gipki, sa dobrom koordinacijom, između ostalog i zato što je njihova oprema znatno teža od opreme igrača. Koncentracija golmana je jako bitna, pogotovo prilikom meča sa jačim protivnikom, gde se dugo igra u odbrambenoj trećini, kada golman mora u svakom trenutku biti spreman da reaguje. Postoje dva tipa golmana, (tipovi se karakterišu po stilu branjenja): stojeći i leptir. Stojeći su uglavnom viši golmani, i takav način branjenja je staromodan, ali podjednako uspešan kao i leptir. Stojeći golmani (kako im i samo ime kaže) - uglavnom stoje, šuteve po ledu brane štapom, i veoma retko tokom meča padaju na kolena, jer bi zbog svoje velike visine i težine tako gubili puno energije. Leptir tipovi golmana, su uglavnom niski rastom, veoma brzi i gipki. Oni su izuzetno spretni, tako da za samo 5 sekundi mogu više puta da padnu na kolena i ustanu u stojeći golmanski stav. Branjenje se bazira na brzini, za razliku od stojećeg stila, kod koga se branjenje zasniva na dobroj postavci i poziciji golmana. Ovaj stil branjenja pojavio se početkom prošle decenije u Severnoj Americi i u savremenom hokeju je zastupljeniji.
Bekovi
Igraju u paru, u svakoj postavi postoje levi i desni bek. Bekovi učestvuju i u napadu, iako su odbrambeni igrači. U odbrambenoj trećini, njihov zadatak je da pokrivaju svojom pozicijom prostor ispred gola i da olakšavaju golmanu preglednost, gurajući protivničke igrače, čime omogućavaju golmanu da u svakom trenutku igre vidi pak. Bekovi pokrivaju protivnička krila. Za vreme igre kada protivnička ekipa krene u napad, ili kontranapad, bekovi su prvi igrači do golmana, i sprečavaju dodavanja ka protivničkim krilima ili prodore protivničkih krila. U fazi napada, bekovi organizuju napad, dodajući pak krilima ili centru, prenoseći težište igre u neutralnu zonu.
Prilikom igre u napadačkoj zoni, zadatak bekova je da zaustavljaju pakove koji izlaze iz zone (preko plave linije) i time sprečavaju ofsajd situaciju. U napadačkoj zoni česte su situacijie kada bekovi upućuju jake udarce u okvir protivničkog gola, čime se povećava opasnost ua postizanje gola iz direktnog šuta ili šuta na odbijeni pak.
Bekovi su vrlo često visoki igrači, sa velikim rasponom ruku, koji im omogućava širi obim rada palice koji je bitan za oduzimanje paka. Dužina ruku je bitna i za visinu zamaha prilikom šutiranja, jer bek upućuje udarce u okvir gola sa 15m. Telesna težina kod igrača na bekovskoj poziciji je veća nego kod ostalih igrača, zbog dominacije u duel igri i branjenja prostora odbrambene zone.
Centar
Centar – cenralni igrač je karakterističan po tome, što se u buliju on jedini bori za pak sa protivničkim centrom, dok ostali igrači stoje izvan kruga bulija. Posao centra u odbrani je da čuva protivničkog igrača iste pozicije, ne dozvolivši mu da primi pak i da krene u prodor sam ili da doda pak svojim krilima. Centar u odbrambenoj trećini ima težak zadatak, jer prilikom dolaska u posed paka, on mora brzo iz odbrane da se prebaci u napad, što iziskuje mnogo snage. U ofanzivnim zadacima, centar ima više uloga: iznosi pak iz odbrambene zone, unosi pak u napadačku zonu, dodaje pak i kombinuje za krilnim igračima, urkšta svoju poziciju sa krilnim igračem, zbunjujući time protivničke igrače i stvarajući višak igrača na određenom delu terena.
Krila
U postavi ih je dvojica, jedan sa leve, a drugi sa desne strane, tako da imamo levo i desno krilo. U zavisnosti od taktike, krila menjaju strane, ali vrlo često se dešava da se, u odbrambenoj i neutralnoj zoni, krilo pozicionira na jednoj strani, ne menjajući strane tokom igre. U odbrambenoj zoni, krila se pozicioniraju kod protivničkih bekova, onemogućavajući im da šutiraju pak na gol, izbijanjem ili blokiranjem paka. U odbrambenoj zoni, pri posedu paka njihovih igrača, spremni su da izvrše kontranapad na protivnički gol. U napadačkoj zoni, u posedu paka protivničke ekipe, krila napadaju protivničke bekove onemogućavajući ih da organizuju napad. Glavni zadatak krila je postizanje golova, iz direktnih ili odbijenih šuteva. Postoje dva tipa krilnih igrača, visoki i niski. Za visoke je karakteristično da su dobri u duel igri. Pri većoj telesnoj težini, šut je jači, pa su ovi tipovi igrača izuzetno opasni po gol protivnika. Niska krila su veoma brza i sa niskim težištem tela, te su veoma spretna. Kontrola paka je kod nijh na višem nivou, i njihov zadatak je da velikom brzinom i dobrom tehnikom stvore višak igrača na ledu praveći gol šansu za svoju ekipu. U defanzivnim zadacima, ova krila brzo napadaju protivničke bekove, često veoma uspešno osvajajući pak u protivničkoj zoni.